นิทานอีสป เรื่อง ห่านป่าและหมู่เมฆ ผู้แต่ง : อีสป

ณ ท้องฟ้าสีครามกว้างใหญ่ หมู่เมฆก้อนขาวล่องลอยไปกับสายลมอย่างมีความสุข ขณะที่หมู่เมฆกำลังลอยละล่องอยู่นั้น เมฆก้อนหนึ่งก็พูดขึ้นว่า

”วันนี้พวกเราจะลอยไปไหนกันดี แต่วันนี้สายลมกำลังดี ฉันอยากจะลอบไปกับสายลมเรื่อยๆ"

"ฉันเห็นด้วย”

หลายเสียงจากก้อนเมฆขาวต่างตอบไปในทางเดียวกัน

เวลานั้นยังมีห่านป่ากำลังบินด้วยความพยายามอยู่บนท้องฟ้าสีครามเพื่อที่จะหาอาหาร ขณะที่บินอยู่นั้นก็พบกับกลุ่มก้อนเมฆสีขาวที่กำลังลอยละล่องกับสายลมไปในทางตรงกันข้าม หมู่เมฆก้อนขาวเมื่อเห็นห่านป่า เมฆขาวก้อนหนึ่งจึงพูดทักกับห่านป่า

”สวัสดีจ้ะห่านป่า เธอกำลังจะไปที่ไหนจ้ะ"

"ฉันกำลังจะไปหาอาหาร"

"ว่าไปแล้วนะห่านป่า เธอเห็นไหม พวกเราเนี่ยเหมือนกันเลยนะ ได้โบยบินอยู่บนท้องฟ้าสีครามเหมือนกัน”

ห่านป่าได้ยินเช่นนั้นจึงตอบกลับไปว่า

”ไม่เหมือนกันหรอกนะเมฆขาว ที่จริงแล้วเวลาที่ฉันบินทุกครั้งฉันจะต้องต่อสู้กับสายลมเสมอ แตกต่างจากพวกเธอที่เป็นอันหนึ่งอันเดียวกันกับสายลม”

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

ผู้ที่กำลังพยายามนั้น ย่อมเหนื่อยกว่าผู้ที่สำเร็จแล้ว

ที่มาของข้อมูล และรูปภาพ www.kalyanamitra.org