นิทานอีสป เรื่อง หมาป่าหลงกลลา ผู้แต่ง : อีสป

ลากินหญ้าอยู่ในทุ่งหญ้าที่เขียวขจี สายตาก็เหลือบเห็นหมาป่าตัวหนึ่งเข้ามาหามัน

”มันไม่ได้มาดีแน่”  ลาพูด แล้วจึงแกล้งทำเป็นเจ็บขา

เมื่อหมาป่าเห็นก็ถามว่า “ขาเจ้าเป็นอะไรทำไมจึงเดินขาไม่เสมอกัน”

ลาก็ตอบว่า “ข้าโดนหนามตำเท้าก่อนที่ข้าจะมากินหญ้าที่นี่”

ลาคิดใช้อุบายหลอกล่อให้หมาป่าหลงกลมันว่า “เจ้าช่วยดูเท้าที่เจ็บให้ข้าหน่อย เพราะมันเจ็บเหลือเกิน”

หมาป่าพยายามหาหนามที่จำเท้าของลา ลาได้โอกาสก็ใช้ขาอีกข้างหนึ่งเตะหมาป่าอย่างสุดกำลังทำให้ฟันมันล่วงหมดปาก

และมันก็รำพึงรำพันกับตัวเองว่า พ่อสอนให้มันฆ่าสัตว์ แต่ไม่ได้สอนให้มันรักษาสัตว์

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

ความหวังดีของเราอาจกลับมาทำร้ายเราเอง

:: พุทธภาษิต ::

เอกํ ธมฺมํ อดีตสฺส มุสาวาทิสฺส ชนฺตุโน วิติณฺณปรโลกสฺส นตฺถิ ปาปํ อการิยํ. คนพูดเท็จ ล่วงสัตย์ธรรมเสียอย่างหนึ่ง ไม่คำนึงถึงโลกหน้าจะไม่พึงทำบาปเป็นอันไม่มี. ( พุทฺธ) ขุ. ธ. ๒๕/ ๓๘.

ที่มาของข้อมูล และรูปภาพ www.kalyanamitra.org