นิทานอีสป เรื่อง หมาป่า ลูกแพะและแม่แพะ ผู้แต่ง : อีสป

เช้าวันหนึ่งแม่แพะกำลังจะไปตลาดเพื่อหาของกินมาเลี้ยงครอบครัว ซึ่งก็มีเพียงลูกแพะน้อยๆ หนึ่งตัวและตัวมันเอง

”ดูแลบ้านให้ดีๆ นะจ๊ะ ลูกแม่” นางกล่าวกับลูกแพะ พลางใส่กลอนประตูอย่างระมัดระวัง “อย่าปล่อยให้ใคเข้ามาข้างในล่ะ เว้นแต่เขาจะบอกรหัสผ่านนี้กับลูก ‘หมาป่าและพวกพ้องของมันจงพินาศ‘“

ประจวบเหมาะอย่างน่าประหลาดที่หมาป่าตัวหนึ่งแอบซุ่มอยู่ใกล้ๆ และได้ยินแม่แพะพูดพอดี ดังนั้น ทันทีที่แม่แพะห่างไปพ้นสายตา มันก็รีบวิ่งเหยาะๆ เข้ามาเคาะประตู

”หมาป่าและพวกพ้องของมันจงพินาศ” หมาป่าพูดน้ำเสียงนุ่มนวล

นี่เป็นรหัสผ่านที่ถูกต้อง แต่เมื่อลูกแพะแอบมองลอดรอยแตกของประตูออกไปเห็นเงาร่างที่อยู่ข้างนอก มันก็ให้รู้สึกไม่สบายใจยิ่งนัก

”ขอข้าดูอุ้งเท้าสีขาวหน่อย” มันเอ่ยขึ้น “ไม่อย่างนั้นข้าไม่ยอมให้แม่เข้ามาหรอก”

แน่นอนว่าอุ้งเท้าสีขาวเป็นคุณลักษณะที่หมาป่าน้อยตัวนักจะมีให้ใครดูได้ ดังนั้นมันจึงต้องจากไปอย่างหิวโหยเช่นเดียวกับตอนขามา

”เจ้าจงอย่ามั่นใจอะไรมากเกินไป” ลูกแพะเอ่ย เมื่อมันเห็นหมาป่าเดินดุ่มเข้าป่าไป

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

ยืนยันความมั่นใจซ้ำอีกครั้งย่อมดีกว่าครั้งเดียว

:: พุทธภาษิต ::

ลพฺภา ปิยา โอจิตฺเตน ปจฺฉา ตระเตรียมตนให้ดีเสียก่อนแล้ว ต่อไปจะได้สิ่งอันเป็นที่รัก

ที่มาของข้อมูล และรูปภาพ www.kalyanamitra.org