นิทานอีสป เรื่อง หมากับเงา ผู้แต่ง : อีสป

หมาตัวหนึ่ง เมื่อคนขายเนื้อโยนกระดูกให้ มันก็รีบวิ่งกลับบ้านเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้พร้อมกับรางวัลของมัน ขณะข้ามสะพานแคบๆ แห่งหนึ่ง มันก็บังเอิญมองลงไปเห็นเงาของตัวเองอยู่ในแผ่นน้ำเรียบนิ่งราวกับกระจก แต่เจ้าหมาจอมตะกละกลับคิดไปว่ามันเห็นหมาจริงๆ อีกตัวกำลังคาบกระดูกชิ้นใหญ่กว่าของมันมาก

หากมันหยุดคิดสักนิดก็คงจะรู้ดีกว่านี้ แต่แทนที่จะใช้หัวคิด มันกลับทิ้งกระดูกของมันและกระโจนลงไปหาเจ้าหมาในน้ำเพียงเพื่อพบว่าตัวมันต้องว่ายน้ำตะเกียกตะกายให้ถึงฝั่งอย่างสุดชีวิต ท้ายที่สุด เมื่อมันตะกายขึ้นมาได้ มันก็ได้แต่ยืนคิดถึงกระดูกชิ้นดีที่มันทำหล่นหายไปอย่างเศร้าสร้อย และสำนึกว่ามันช่างเป็นหมาโง่เง่าอะไรเช่นนี้

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

ความโลภมากช่างโง่เขลาสิ้นดี

:: พุทธภาษิต ::

ลุทฺโธ อตฺถํ น ชานาติ ลุทฺโธ ธมฺมํ น ปสฺสติ อนฺธตมํ ตทา โหติ ยํ โลโภ สหเต นรํ. ผู้โลภ ย่อมไม่รู้อรรถ ผู้โลภย่อมไม่เห็นธรรม, ความโลภเข้าครอบงำคนใดเมื่อใด ความมืดมิดย่อมมีเมื่อนั้น. ( พุทฺธ ) ขุ. อิติ. ๒๕/ ๒๙๕. ขุ. มหา. ๒๙/ ๑๗.

ที่มาของข้อมูล และรูปภาพ www.kalyanamitra.org