นิทานอีสป เรื่อง นกอินทรีกับเต่าทอง ผู้แต่ง : อีสป

เต่าทองตัวหนึ่งอ้อนวอนให้นกอินทรีไว้ชีวิตกระต่ายป่า ซึ่งวิ่งมาขอความช่วยเหลือจากมัน แต่นกอินทรีกลับโฉบเหยื่อของมันบินขึ้นไปพร้อมกระพือปีกอันกว้างใหญ่จนเจ้าเต่าทองถูกพัดปลิวกระเด็นไปไกลหลายฟุต ด้วยความโกรธแค้นที่ถูกหยามหมิ่น เต่าทองจึงบินไปยังรังของนกอินทรีและกลิ้งไข่ตกลงมาจากรังไม่เหลือแม้แต่ฟองเดียว เมื่อนกอินทรีรู้เข้าก็โศกเศร้าและเกรี้ยวโกรธหาใดปาน แต่มันไม่รู้ว่าเป็นฝีมืออันโหดเหี้ยมของผู้ใด

ปีต่อมา นกอินทรีสร้างรังเหนือขึ้นไปบนหน้าผาชัน แต่เจ้าเต่าทองก็ยังตามหาจนพบและทำลายไข่ทั้งหมดลง ด้วยความสิ้นหวัง คราวนี้นกอินทรีจึงไปทูลอ้อนวอนจอมเทพจูปิเตอร์เพื่อประทานอนุญาตให้มันวางไข่บนเพลาของพระองค์ จะได้ไม่มีใครกล้ามาทำอันตรายไข่ได้อีก แต่แล้วเจ้าเต่าทองก็บินวนมาหึ่งๆ อยู่รอบเศียรของเทพจูปิเตอร์ พระองค์ผุดลุกขึ้นไปไล่มัน และแล้ว ไข่ทั้งหมดก็กลิ้งลงมาจากเพลาของพระองค์

แล้วเจ้าเต่าทองก็ทูลแถลงเหตุผลที่มันทำเช่นนี้ เทพจูปิเตอร์จำต้องยอมรับการกระทำอันเที่ยงธรรมของมัน และนับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ว่ากันว่าเมื่อนกอินทรีวางไข่ในรังช่วงฤดูใบไม้ผลิ เต่าทองก็ยังต้องจำศีลหลับใหลอยู่ใต้พื้นดินตามบัญชาของเทพจูปิเตอร์

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

แม้กระทั่งผู้อ่อนแอที่สุดยังอาจหาทางแก้แค้นการกระทำที่ไม่ถูกต้องได้

:: พุทธภาษิต ::

น ตํ ชิตํ สาธุ ชิตํ ยํ ชิตํ อวชิยฺยติ ความชนะใดที่ชนะแล้ว กลับแพ้ได้ ความชนะนั้นไม่ดี

ที่มาของข้อมูล และรูปภาพ www.kalyanamitra.org