นิทานอีสป เรื่อง ต้นเพลน ผู้แต่ง : อีสป
นักเดินทางสองคนเดินอยู่ท่ามกลางแสงแดดยามเที่ยงวัน พวกเขาพยายามหาต้นไม้ที่แผ่กิ่งก้านสาขาเพื่ออาศัยพักใต้ร่มเงา ขณะที่กำลังเอนกายหลบแดดอยู่ใต้ใบบังอังน่ารื่มรมย์ พวกเขาก็เห็นว่ามันคือต้นเพลน
”ต้นเพลนนี่ช่างไร้ประโยชน์เสียจริง!” หนึ่งในนั้นพูดขึ้น “ลูกผลใดๆ ก็ไม่มีแถมใบที่ร่วงลงมาก็มีแต่ทำให้พื้นสกปรกรกไปหมด"
"เจ้าสิ่งมีชีวิตที่ไร้สำนึก!” ต้นเพลนพูดขึ้นทันที “พวกเจ้าเอนกายอาศัยร่มเงาของข้าอยู่ตรงนี้ ยังมีหน้ามาพูดว่าข้าไร้ประโยชน์อีก ช่างอกตัญญูนัก โอ ท่านเทพจูปิเตอร์ พวกมนุษย์สมควรได้รับความกรุณาไหมนี่”
:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::
ความกรุณาอันประเสริฐสุดของเรามักได้รับการชื่นชมน้อยที่สุดเสมอ
:: พุทธภาษิต ::
นตฺถิ พาเล สหายตา. ความเป็นสหาย ไม่มีในคนพาล. วิ . มหา. ๕/ ๓๓๖. ม. อุ. ๑๔/ ๒๙๗. ขุ. ธ. ๒๕/ ๒๓, ๕๙.
ที่มาของข้อมูล และรูปภาพ www.kalyanamitra.org