นิทานอีสป เรื่อง หนูกับวีเซิล ผู้แต่ง : อีสป

วันหนึ่งหนูน้อยหิวโซตัวหนึ่งพบช่องที่จะลอดเข้าไปในตระกร้าข้าวโพด มันจำต้องบีบตัวอย่างมากเพื่อให้ลอดผ่านช่องแคบๆ ที่สายเป็นตระกร้าเข้าไปได้ ฝักข้าวโพดช่างยั่วยวนยิ่งนักจนเจ้าหนูมุ่งมั่นที่จะเอามาให้ได้ ในที่สุดเมื่อทำได้สำเร็จ มันก็สวาปามจนพุงกาง อันที่จริงพุงของมันในตอนนี้ใหญ่กว่าตอนที่มันเข้าไปสักสามเท่าได้

ท้ายที่สุด เมื่อมันกินจนพอใจแล้ว มันก็ลากตัวเองออกไปทางรูนั้นอีกครั้ง ทว่าดีที่สุดที่มันทำได้ก็เพียงแค่มุดหัวออกไปเท่านั้น มันจึงนั่งลงร่ำร้องครวญคราง ทั้งจากความอึดอัดไม่สบายท้องและจากความกังวลที่อยากจะหนีออกจากตระกร้า

มีวีเซิลตัวหนึ่งเดินผ่านมาพอดี มันเข้าใจสถานการณ์ได้อย่างรวดเร็ว

”เพื่อนเอ๋ย” มันพูดขึ้น “ข้ารู้ว่าเจ้ากำลังทำอะไรอยู่ เจ้ากินซะจนพุงกางล่ะสิ นี่แหละสิ่งที่เจ้าได้รับ เจ้าจะต้องอยู่ในนั้นจนกว่าจะรู้สึกเหมือนตอนข้าเข้าไป ราตรีสวัสดิ์และขอให้เจ้าโชคดี”

และนั่นคือความเห็นใจทั้งหมดที่เจ้าหนูผู้น่าสงสารได้รับ

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

ความโลภเป็นบ่อเกิดแห่งหายนะ

:: พุทธภาษิต ::

ยา กาจิมา ทุคฺคติโย  อสฺมึ โลเก ปรมฺหิ จ อวิชฺชา มูลกา สพฺพา  อิจฺฉาโลภสมุสฺสยา

ทุคติในโลกนี้และโลกหน้า ล้วนมีอวิชชาเป็นราก   มีอิจฉาและโลภเป็นลำต้น

ที่มาของข้อมูล และรูปภาพ www.kalyanamitra.org