นิทานอีสป เรื่อง ลิงกับอูฐ ผู้แต่ง : อีสป

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วในป่าใหญ่แห่งหนึ่ง บรรดาสัตว์ทั้งหลายได้มีการจัดงานเลี้ยงรื่นเริง สัตว์ต่างๆได้พากันลูกขึ้นมาเต้นระบำกันอย่างสนุกสนานครื้นเครง

ลิงก็ออกมาโชว์ลีลาท่าเต้น เหล่าผู้ร่วมงานสัตว์ทั้งหลายก็พากันปรบมือชื่นชอบเป็นการใหญ่ เมื่อเห็นท่าทางกระโดดโลดเต้นอย่างคล่องแคล่วว่องไวของพวกลิงที่โดดเด่นกว่าสัตว์ตัวอื่นๆ

ในงานนั้นมีอูฐขี้อิจฉาอยู่ตัวหนึ่งซึ่งมาร่วมสังสรรค์ด้วย อูฐเห็นลิงเต้นจนเป็นที่ฮือฮาของเพื่อนๆ และอยากได้รับการสรรเสริญเยินยอเหมือนอย่างที่เจ้าลิงทำบ้าง จึงต้องการเบี่ยงเบนความสนใจของสัตว์ทั้งหลายมาที่ตน

เมื่อคิดดังนั้น อูฐก็ลุกขึ้นมาเต้นระบำบ้าง แต่ว่ารูปร่างอันใหญ่โตเทอะทะจึงทำให้มันเต้นอย่างเงอะงะงุ่มง่าม บรรดาสัตว์ต่าง ๆ ทนดูไม่ไหว จึงพากันโห่ร้องขับไล่อูฐจนมันต้องเดินคอตกกลับบ้านไปด้วยความอับอายเป็นอย่างยิ่ง

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

ไม่มีประโยชน์อันใดที่จะเลียนแบบผู้ที่ทำได้ดีกว่า

:: พุทธภาษิต ::

สิ่งใดไม่เที่ยง สิ่งนั้นเป็นทุกข์ สิ่งใดเป็นทุกข์ สิ่งนั้นเป็นอนัตตา สิ่งนั้นเป็นอนัตตา สิ่งนั้นนั่นไม่ใช่ของเรา นั่นไม่ใช่ของเรา นั่นไม่ใช่ตัวตนของเรา

ขนฺธ. สํ. ๑๗/๕๗/๙๓.

ที่มาของข้อมูล และรูปภาพ www.kalyanamitra.org