นิทานอีสป เรื่อง ลาโง่กับสิงโต ผู้แต่ง : อีสป

ขณะที่สิงโตออกล่าเหยื่อนั้นมันมักส่งเสียงคำราม “โฮก ๆ !”

จนทำให้เป็นที่รู้กันของบรรดาเหล่าสัตว์ต่างๆ ที่พลันได้ยินเสียงนั้นแว่วมาแต่ไกลต่างก็หวาดกลัวและมักวิ่งหนีไปได้ก่อนที่จะกลายเป็นอาหารอันโอชะ

สิงโตจึงนึกทำอุบายเพื่อจะได้จับสัตว์ต่าง ๆ กินได้ลาดีใจนักที่ได้เป็นเพื่อนกับเจ้าป่าจึงทำตามที่สิงโตบอกง่าย ๆ จึงไปตีสนิทกับลาแล้วชวนลาไปล่าเหยื่อด้วยกันของสิงโตทุกอย่าง

วันหนึ่งสิงโตบอกให้ลาเข้าไปซุ่มซ่อนตัวในพงไม้พอสัตว์ต่าง ๆ ผ่านมาลาก็จะแหกปากร้องสุดเสียง…

พวกสัตว์ต่าง ๆ ไม่เคยได้ยินเสียงร้องของลา จึงพากันวิ่งไปอีกทางหนึ่งซึ่งสิงโตดักซุ่มอยู่สิงโตจึงได้กินสัตว์ต่าง ๆ อย่างอิ่มหนำสำราญ

ลาจึงคุยโอ่อย่างภูมิใจว่าที่สิงโตกินอิ่มได้ก็เพราะเสียงอันน่ากลัวของตน

สิงโตก็ได้แต่ยกยอปอปั้นลาทั้ง ๆ ที่รู้ว่าสัตว์ต่าง ๆ นั้นวิ่งหนี เพราะตกใจในเสียงประหลาด ๆ ของลาต่างหาก

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

คนโง่ย่อมตกเป็นเครื่องมือของคนฉลาด

:: พุทธภาษิต ::

โย  พาโล  มญฺญติ  พาลยํยฺ ปณฺฑิโต  วาปิ  เตน  โส พาโล  จ  ปณฺฑิตามานี ส  เว  พาโลติ  วุจฺจติ

คนโง่ รู้ตัวว่าโง่ ยังพอมีทางเป็นคนฉลาดได้บ้าง คนโง่ แต่อวดฉลาด นั่นแหละเขาเรียกว่า คนโง่แท้.

ที่มาของข้อมูล และรูปภาพ www.kalyanamitra.org