นิทานอีสป เรื่อง ลิงกับแมว ผู้แต่ง : อีสป

กาลครั้งหนึ่ง แมวกับลิงเป็นสัตว์เลี้ยงอยู่ในบ้านหลังเดียวกัน พวกมันเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันและก่อเรื่องร้ายกาจทุกประเภทร่วมกันเป็นนิจ สิ่งที่พวกมันคิดถึงเหนือสิ่งอื่นใด ดูจะเป็นเรื่องการหาของกินใส่ปากท้อง จะได้มาอย่างไรนั้นไม่สลักสำคัญสำหรับพวกมัน

วันหนึ่งขณะที่พวกมันนั่งอยู่ข้างกองไฟเฝ้ามองเกาลัดเผาบนตะแกรงปิ้ง ก็เกิดปัญหาขึ้นมาว่าจะหยิบเกาลัดออกมาได้อย่างไร

“ข้ายินดีที่จะเอามันออกมา” เจ้าลิงขี้โกงกล่าว “แต่เจ้ามีทักษะในเรื่องพรรค์นี้มากกว่าข้า จงหยิบมันขึ้นมาสิ แล้วข้าจะแบ่งให้เราทั้งคู่เอง”

เจ้าเหมียวเหยียดอุ้งเท้าออกไปอย่างระมัดระวัง เขี่ยถ่านบางก้อนออกแล้ว กระตุกอุ้งเท้ากลับมาอย่างเร็ว มันลองพยายามอีกครั้ง คราวนี้เขี่ยเกาลัดออกมาได้ครึ่งทาง จนกระทั่งครั้งที่สามจึงคว้าเกาลัดออกมาได้ลูกหนึ่ง ทำเช่นนี้อยู่หลายครั้ง แต่ละครั้งอุ้งเท้าของมันเป็นต้องถูกไฟลวกอย่างสาหัส มันเขี่ยเกาลัดพ้นกองไฟเร็วเท่าไร่ เจ้าลิงก็สวาปามหมดอย่างรวดเร็วเท่านั้น

และแล้วเจ้านายของพวกมันก็เดินเข้ามา สัตว์ขี้โกงทั้งสองตัวรีบเผ่นหนี เจ้าเหมียวเหลือเพียงอุ้งเท้าที่ไหม้เกรียมและไม่เหลือเกาลัดสักลูก ว่ากันว่านับแต่นั้นเป็นต้นมา แมวก็พอใจกินแต่พวกหนูทั้งหลาย และไม่ข้องแวะกับคุณวานรอีกเลย

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

พวกขี้ประจบมักหาประโยชน์จากความเสียหายของผู้อื่นเสมอ

:: พุทธภาษิต ::

น นิกตฺยา ธนํ หเร บุคคลไม่พึงหาทรัพย์ด้วยการคดโกง

ที่มาของข้อมูล และรูปภาพ www.kalyanamitra.org