นิทานอีสป เรื่อง หนูกับช้าง ผู้แต่ง : อีสป

หนูตัวหนึ่งวิ่งเที่ยวเล่นไปตามเส้นทางเสด็จของพระราชา มันเป็นหนูที่ยโสโอหังมากเมื่อดูจากขนาดตัวที่เล็กและชื่อเสียงแย่ๆ เหมือนที่หนูทุกตัวเป็น มันเดินไปตามทาง ซึ่งส่วนใหญ่จะอยู่ในท่อ มันก็รู้สึกได้ว่าบนถนนมีเสียงอึกทึกครึกโครม ไม่นานนักขบวนอันยิ่งใหญ่ก็ปรากฏแก่สายตา เป็นขบวนเสด็จของพระราชาและบรรดาข้าราชบริพารของพระองค์นั่นเอง

พระราชาทรงช้างตัวใหญ่ประดับประดาด้วยเครื่องสัปคับหรูหราตระการตา ข้างกูบอันอลังการของพระราชาเป็นสุนัขและแมวของพระองค์ คนกลุ่มใหญ่พากันแห่ตามขบวนเสด็จ พวกเขาสุดจะปลาบปลื้มกับช้างทรง ขณะที่เจ้าหนูกลับไม่มีใครเหลียวแลสักนิด มันรู้สึกเสียหน้าเหลือเกิน

“งี่เง่าอะไรเช่นนี้!” มันร้อง “มองข้าสิ แล้วพวกเจ้าจะลืมเจ้าช้างงุ่มง่ามนั่นอย่างรวดเร็ว เพราะขนาดอันใหญ่โตของมันใช่ไหมล่ะที่ทำให้พวกเจ้าตาโต หรือเป็นเพราะหนังยับย่นของมัน ทำไม ข้าก็มีตา มีหู และมีขาเท่ากับมัน ข้าก็มีความสำคัญ และ…”

ทันใดนั้นแมวของพระราชาก็เห็นมันเข้า พริบตาต่อมา เจ้าหนูก็รู้ว่ามันหาได้มีความสําคัญอันใดเทียบเท่าช้างไม่

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

แค่ดูเหมือนจะยิ่งใหญ่ในบางเรื่อง ไม่ได้ทำให้เราเป็นคนยิ่งใหญ่เลยแม้แต้น้อย

:: พุทธภาษิต ::

อวิทฺทสู มารวสานุวตฺติโน คนโง่ มักตกอยู่ในอำนาจ แห่งมาร

ที่มาของข้อมูล และรูปภาพ www.kalyanamitra.org