นิทานอีสป เรื่อง หมีกับหมาป่า ผู้แต่ง : อีสป

หมีตัวหนึ่งถูกชาวบ้านนำมาเลี้ยงตั้งแต่เล็กๆ  ชาวบ้านสอนให้มันเป็นหมีที่เชื่อง มีนิสัยอ่อนโยน น่ารัก

จนวันหนึ่งหมีได้เดินเที่ยวเข้าไปในป่าลึก ขณะที่มันกำลังเพลินเพลินชมนกชมไม้อยู่นั้น ก็มีฝูงหมาป่า ดุร้ายมาล้อมเจ้าหมีไว้ เพราะเห็นว่าหมัตัวนี้ดูอ่อนแอ ไม่ดุร้าย

”เจ้าหมีเชื่อง วันนี้พวกข้าจะกินเจ้าเป็นอาหาร”

พูดจบหมาป่าตัวหนึ่งก็กระโดดกระโจนเข้าไปหาหมี หวังที่จะตะปบให้ตาย

หมีเห็นดังนั้น สัญชาตญาณความเป็นหมีของมันก็เกิดขึ้นทันที มันจึงใช้มือตบหมาป่าที่กระโจนเข้ามาหาด้วยพลังทั้งหมดที่มี ทำให้หมาป่ากระเด็นไปไกล ดิ้นตายในทันที

”ยังมีใครคิดจะกินข้าเป็นอาหารอีกไหม”

ฝูงหมาป่าเห็นดังนั้นก็พากันวิ่งหนีไม่คิดชีวิต

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

อย่าตัดสินคนจากท่าทางภายนอก

:: พุทธภาษิต ::

ยถา น สกฺกา ปฐวี สมายํ กาตุํ มนุสฺเสน ตถา มนุสฺสา

แผ่นดินนี้ ไม่อาจทำให้เรียบเสมอกันทั้งหมดได้ ฉันใด มนุษย์ทั้งหลายจะทำให้เหมือนกันหมดทุกคนก็ไม่ได้ ฉันนั้น

ชา. ขุ. ๑๙/๒๗/๗๓๑

ที่มาของข้อมูล และรูปภาพ www.kalyanamitra.org