นิทานอีสป เรื่อง นกกาสองพี่น้อง ผู้แต่ง : อีสป

นกกาสองพี่น้องอาศัยอยู่ในรังเดียวกัน ในรังมีรูโหว่อยู่รูหนึ่ง นกกาตัวพี่คิดว่า

”น้องชายของข้าจะต้องซ่อมรังแน่ๆ”

และนกกาตัวน้องก็คิดว่า

”พี่ชายของข้าจะต้องซ่อมรังแน่ๆ”

เวลาผ่านไปปรากฏว่าไม่มีใครซ่อมแซมรัง และรูโหว่นั้นก็ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ นกกาตัวพี่ก็คิดว่า

”คราวนี้น้องชายของข้าต้องซ่อมแซมรังแน่ๆ เพราะเขาจะอาศัยอยู่ในรังที่เสียหายเช่นนี้ได้อย่างไร”

และนกกาตัวน้องก็คิดว่า

”คราวนี้พี่ชายของข้าต้องซ่อมแซมรังแน่ๆ เพราะเขาจะอาศัยอยู่ในรังที่เสียหายเช่นนี้ได้อย่างไร”

เมื่อฤดูหนาวมาถึง ลมทิศตะวันออกเฉียงเหนือก็พัดครวญครางและเกร็ดหิมะก็ตกลงมาอย่างหนาแน่น นกกาทั้งสองพี่น้องก็กอดกันอยู่ในรังที่เสียหาย แล้วนกกาก็ร้องออกมาว่า

”หนาวเหลือเกิน! หนาวเหลือเกิน!”

นกกาตัวพี่คิดว่าน้องชายของมันคงไม่สามารถทนความหนาวเย็นเช่นนี้ได้แน่ๆ มันจึงคิดว่าต้องซ่อมรังแล้วล่ะ

นกกาตัวน้องคิดว่า พี่ชายของมันไม่สามารถทนความหนาวเย็นเช่นนี้ได้แน่ๆ มันเลยคิดว่าต้องซ่อมรังแล้วล่ะ

แต่นกกาทั้งสองก็ไม่ได้ทำอะไรนอกจากกอดกันแน่นๆ ลมก็เริ่มพัดแรงขึ้นทุกที ในที่สุดรังของนกกาก็ถูกลมพัดลงมากองอยู่บนพื้นดิน และนกกาทั้งสองก็ต้องสิ้นใจตายเพราะความหนาวเหน็บที่แสนทรมาน

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

การทำประโยชน์อย่าเพียงแต่คิด ควรลงมือทำเลย

:: พุทธภาษิต ::

โย จ วสฺสสตํ ชีเว           กุสีโต หีนวีริโย เอกาหํ ชีวิตํ เสยฺโย        วิริยํ อารภโต ทฬฺหํ

ผู้ใดเกียจคร้าน หย่อนความเพียร ถึงจะมีชีวิตอยู่ได้ร้อยปี ก็ไม่ดีอะไร ชีวิตของผู้เพียรพยายามจริงจังมั่นคง เพียงวันเดียวยังประเสริญกว่า

ขุ. ขุ. ๑๗/๒๕/๑๘

ที่มาของข้อมูล และรูปภาพ www.kalyanamitra.org