นิทานอีสป เรื่อง แมวคบเสือ ผู้แต่ง : อีสป

ในหมู่บ้านใหญ่ ยังมีชาวบ้านคนหนึ่งเลี้ยงลูกแมวไว้ เขารักลูกแมวมาก ลูกแมวได้หนีหายไปในป่า ชาวบ้านไม่ได้ออกตามหา เพราะเขามั่นใจว่ามันตายเป็นอาหารของสัตว์ป่าไปแล้ว

ลูกแมวแท้จริงแล้วยังไม่ตาย เมื่อหลงเข้าไปในป่าก็ไปอยู่กับเสือ กลายเป็นเพื่อนกับเสือ

เวลาต่อมาลูกแมวและลูกเสือต่างเติบโตขึ้น  เวลาใดที่ลูกเสือออกหาอาหาร ลูกแมวจะติดตามไปด้วยทุกครั้ง นานวันเข้าลูกแมวก็มีนิสัยดุร้ายเหมือนลูกเสือไปทุกที

วันหนึ่งลูกเสือกับลูกแมวออกหาอาหาร ไปเจอกวางตัวหนึ่งลูกแมวจึงพูดขึ้นว่า

”เดี๋ยวข้าจะแอบย่องเข้าไปเกาะหลังมัน แล้วข่วนตากวางให้บอด และเจ้าค่อยไปตะครุบ”

ลูกเสือและลูกแมวร่วมมือกันในการหาอาหารเป็นอย่างดี ทำให้ลูกเสือจับกวางได้โดยง่าย

ลูกแมวที่ตอนนี้มีนิสัยดุร้ายเหมือนเสือได้กลับไปเยี่ยมบ้านของชาวบ้านที่เคยอาศัยอยู่ เมื่อมันเห็นสัตว์เลี้ยงของชาวบ้าน ไม่ว่าเป็นเป็ด แพะ แกะ หรือไก่ ลูกแมวก็กระโจนเข้าไปตะครุบ ข่วนตาให้บอดจนหมดทุกตัว

ชาวบ้านเห็นดังนั้นก็หวาดหวั่น และคิดว่าแมวตัวนี้ช่างดุร้ายเหมือนเสือนัก จึงพากันขับไล่แมวตัวนี้ออกไปจากบ้าน

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

คบคนพาล นิสัยย่อมคล้ายคนพาล

:: พุทธภาษิต ::

ยาทิสํ กุรุเต มิตฺตํ ยาทิสญฺจูปเสวติ, โสปิ ตาทิสโก โหติ สหวาโส หิ ตาทิโส. คบคนเช่นใดเป็นมิตร และสมคบคนเช่นใด, เขาก็เป็นคนเช่นนั้น เพราะการอยู่ร่วมกันย่อมเป็นเช่นนั้น. ( โพธิสตฺต) ขุ. ชา. วีส. ๒๓/ ๔๓๗.

ที่มาของข้อมูล และรูปภาพ www.kalyanamitra.org