นิทานอีสป เรื่อง สิงโตกับริ้น ผู้แต่ง : อีสป

”ไปให้พ้น เจ้าแมลงโสโครก!” สิงโตคำรามเกรี้ยวกราดใส่ริ้น ซึ่งบินหึ่งๆ อยู่รอบหัวของมัน แต่ตัวริ้นก็หาได้หยุดก่อกวนลงแม้แต่น้อย

”เจ้าคิดหรือว่า” มันส่งเสียงเย้ยหยันสิงโต “ข้าจะกลัวเจ้าเพราะใครๆ เรียกเจ้าว่า เจ้าป่า”

ทันใดนั้น มันก็บินตรงรี่เข้าใส่สิงโตและต่อยที่จมูก สิงโตตะปบริ้นเต็มแรงด้วยความโกรธแค้น ทว่าเจ้าสิงโตทำได้เพียงข่วนหน้าตัวเองจนถลอกด้วยเล็บของมัน ริ้นต่อยสิงโตจนซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนสิงโตคำรามมก้องป่า ทว่าร้ายที่สุด สิงโตก็หมดแรงพร้อมรอยแผลจากฟันและกรงเล็บของตนเองเต็มไปหมด มันจึงขอยอมแพ้

ริ้นบินหึ่งจากไปเพื่อประกาศให้โลกรู้ถึงชัยชนะของตนเอง ทว่ามันกลับบินไปติดใยแมงมุม  สุดท้ายผู้พิชิตราชันแห่งสัตว์ป่าทั้งปวงก็ต้องพบจุดจบอย่างน่าสมเพช ด้วยการตกเป็นเหยื่อของแมงมุมตัวน้อย ณ ที่นั้นเอง

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

ศัตรูแม้จะดูไร้พิษสงที่สุดแต่ก็ไม่ควรประมาท อย่ามัวผยองในความสำเร็จจนทำให้เราคลายความระมัดระวัง

:: พุทธภาษิต ::

อุฏฺฐฺานวโต สติมโต สุจิกมฺมสฺส นิสมฺมการิโน สญฺญฺตสฺส จ ธมฺมชีวิโน อปฺปมตฺตสฺส ยโสภิวฑฺฒติ

ยศย่อมเจริญแก่ผู้มีความหมั่น มีสติ มีการงานสะอาด ใคร่ครวญแล้วทำ ระวังดีแล้ว เป็นอยู่โดยธรรม และไม่ประมาท

ที่มาของข้อมูล และรูปภาพ www.kalyanamitra.org