นิทานอีสป เรื่อง ลากับตั๊กแตน ผู้แต่ง : อีสป

วันหนึ่งขณะที่ลากำลังเดินอยู่ในท้องทุ่ง มันพบตั๊กแตนตัวหนึ่งกรีดร้องอย่างเบิกบานตรงมุมหนึ่งของทุ่งที่มีหญ้าขึ้นเต็ม

เจ้าลาฟังเพลงของตั๊กแตนด้วยความชื่นชมยิ่งนัก  มันเป็นเพลงที่เปี่ยมด้วยความร่าเริง จนหัวใจที่ใฝ่หาความสำราญของลาแทบจะล้นไปด้วยความปรารถนาที่จะร้องเพลงให้ได้อย่างตั๊กแตน

”อะไรกันหรือ” เจ้าลาถามอย่างนอบน้อมยิ่ง “อะไรทำให้ท่านมีเสียงไพเราะเสนาะหูเช่นนี้ ท่านกินอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า หรือมีน้ำทิพย์ศักดิ์สิทธิ์ใดที่ทำให้ท่านขับขานเพลงได้วิเศษเช่นนี้"

"มีสิ” เจ้าตั๊กแตนผู้นิยมชมชอบความขบขันตอบ “พวกเรากินน้ำค้าง! ท่านลองดูก็จะรู้เอง”

ดังนั้นในเวลาต่อมา เจ้าลาก็ไม่กินไม่ดื่มสิ่งใดอีกเลยนอกจากน้ำค้าง  เป็นธรรมดา ไม่นานเจ้าลาโง่ผู้น่าสงสารก็ตายจากไป

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

กฎแห่งธรรมชาติไม่มีทางเปลี่ยนแปลงได้

:: พุทธภาษิต ::

อุฏฺฐาเนนปฺปมาเทน สญฺญเมน ทเมน จ ทีปํ กยิราถ เมธาวี ยํ โอโฆ นาภิกีรติ ผู้มีปัญญา พึงสร้างเกาะที่น้ำหลากมาท่วมไม่ได้ ด้วยความหมั่น  ความไม่ประมาท ความสำรวมระวัง และความข่มใจ

ที่มาของข้อมูล และรูปภาพ www.kalyanamitra.org