นิทานอีสป เรื่อง คนเลี้ยงแกะกับสิงโต ผู้แต่ง : อีสป

วันหนึ่งคนเลี้ยงแกะกำลังนับแกะของเขาและพบว่ามีแกะจำนวนหนึ่งสูญหายไป

ด้วยความหงุดหงิด เขาประกาศเสียงดังว่าจะจับหัวขโมยมาลงโทษให้สาสมกับความผิดให้จงได้ คนเลี้ยงแกะสงสัยว่าน่าจะเป็นฝีมือของเจ้าหมาป่า ดังนั้นเขาจึงมุ่งหน้าไปยังภูมิประเทศที่เป็นหินระหว่างหุบเขา ที่นั่นมีถ้ำหมาป่าเต็มไปหมด แต่ก่อนจะเริ่มเดินทาง เขาก็อธิษฐานต่อเทพจูปิเตอร์ให้ช่วยเขาหาตัวหัวขโมยให้จงได้ แล้วเขาจะถวายลูกวัวอ้วนพี่ให้เป็นเครื่องบูชายัญ

คนเลี้ยงแกะเฝ้าตามหาอยู่เป็นเวลานานโดยไม่พบหมาป่าเลยสักตัว แต่ทันทีที่สิงโตใหญ่ตัวหนึ่งก็ย่างกรายออกมาพร้อมลากแกะเขาผ่านเข้าไปใกล้ถ้ำใหญ่ข้างภูเขาออกมาด้วย คนเลี้ยงแกะถึงกับเข่าอ่อนทรุดตัวลงด้วยความหวาดหวั่นพรั่นพรึง

”อนิจจา โอ เทพจูปิเตอร์ คนเราช่างไม่รู้เอาเสียเลยว่าขอสิ่งใดไป เพื่อตามหาหัวขโมย ข้าบนว่าจะถวายลูกวัวอ้วนพี่ให้พระองค์ บัดนี้ข้าขอสัญญาว่าจะถวายวัวตัวโตเต็มที่ให้พระองค์ หากพระองค์ช่วยให้เจ้าหัวขโมยนี้ไปให้พ้นๆ”

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

เรามักไม่กระตือรือร้นกับสิ่งที่เราแสวงหาหลังจากพบ มันแล้ว ดังนั้นจงอย่าโง่งมขอสิ่งที่จะนำหายนะมาให้ หากคำขอเป็นไปตามที่ขอ

:: พุทธภาษิต ::

โภคตณฺหาย ทุมฺเมโธ หนฺติ อญฺเญว อตฺตนํ. ผู้มีปัญญาทราม ย่อมฆ่าตนเองเหมือนฆ่าผู้อื่น เพราะอยากได้โภคทรัพย์. ขุ. ธ. ๒๕/๖๓.

ที่มาของข้อมูล และรูปภาพ www.kalyanamitra.org