นิทานอีสป เรื่อง ชาวนากับนกกระเรียน ผู้แต่ง : อีสป

นกกระเรียนฝูงหนึ่งเห็นชาวนากำลังไถนาอยู่ในทุ่งกว้าง เมื่องานไถเสร็จเรียบร้อย พวกมันก็เฝ้ามองชาวนาหว่านเมล็ดพันธุ์ลงไปอย่างอดทน นี่คืออาหารของพวกมัน นกกระเรียนคิด

ทันทีที่ชาวนาหว่านเมล็ดเสร็จเรียบร้อยและเดินกลับบ้าน พวกนกกระเรียนก็บินลงมาในทุ่งทันที ก่อนจะเริ่มจิกกินเมล็ดพืชอย่างรวดเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้

แน่นอนชาวนาย่อมรู้จักนกกระเรียนและสันดานของพวกมันดี เขาเคยมีประสบการณ์กับนกพวกนี้มาก่อน จึงรีบกลับมาที่ทุ่งนาอย่างรวดเร็วพร้อมหนังสติ๊กในมือ แต่เขาไม่ได้พกก้อนหินมาด้วย เขาแค่ต้องการขู่นกกระเรียนด้วยการกวัดแกว่งหนังสติ๊กและตะโกนดังๆ ไล่มันเท่านั้น

ทีแรกพวกนกกระเรียนบินเตลิดหนีไปด้วยความกลัวจนขวัญกระเจิง แต่ไม่นานเมื่อเห็นว่าไม่มีพวกมันตัวใดได้รับบาดเจ็บ พวกมันก็ไม่ได้ยินแม้แต่เสียงก้อนหินหวีดหวิวในอากาศหรือถ้อยคำใดๆ เพราะสิ่งเหล่านั้นไม่มีทางฆ่าใครตายได้ ท้ายที่สุด พวกมันก็เลิกใส่ใจชาวนา

ชาวนาเห็นว่าเขาคงต้องใช้มาตรการอื่นเสียแล้ว อย่างน้อยๆ ก็เพื่อรักษาเมล็ดพันธุ์ของเขาเอาไว้บ้าง ดังนั้นเขาจึงบรรจุก้อนหินในหนังสติ๊กแล้วยิงออกไปกำจัดนกกระเรียนได้หลายตัว มันได้ผลดังที่ชาวนาต้องการ เพราะหลังจากวันนั้นเป็นต้นมา นกกระเรียนก็ไม่เคยย่างกรายเข้ามาในทุ่งนาของเขาอีกเลย

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

การเกทับและข่มขู่ด้วยวาจาแทบไม่มีค่าอันใดสำหรับอันธพาล การเกทับก็ไม่แน่ว่าจะไม่มีหมัดหนักตามมาเสมอไป

:: พุทธภาษิต ::

ปมาทมนุยุญฺชนฺติ พาลา ทุมฺเมธิโน ชนา คนพาลมีปัญญาทราม ย่อมประกอบแต่ความประมาท

ที่มาของข้อมูล และรูปภาพ www.kalyanamitra.org