นิทานอีสป เรื่อง สิงโต หมี และหมาจิ้งจอก ผู้แต่ง : อีสป

ขณะที่หมีใหญ่ตัวหนึ่งวิ่งตรงรี่เข้ามาขย้ำลูกแพะหลงฝูง สิงโตอีกตัวก็กระโจนมาจากอีกทิศทางหนึ่งเพื่อจู่โจมเหยื่อตัวเดียวกัน ทั้งสองห้ำหั่นกันอย่างดุเดือดเพื่อรางวัลชิ้นนั้น จนต่างได้รับบาดแผลมากมายถึงกับล้มลงไปกองหมดเรี่ยวแรงจะต่อสู้ต่อไป

ทันใดนั้นเอง หมาจิ้งจอกก็วิ่งออกมาคว้าลูกแพะแล้ววิ่งเตลิดไปอย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้ ขณะที่สิงโตและหมีได้แต่เพิ่งตามองด้วยความเดือดดาลไม่อาจทำอะไรได้

“จะดีกว่าสักแค่ไหนนะ” พวกมันกล่าว “หากเรารู้จักแบ่งปันกันฉันมิตร

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

คนที่ลงแรงใช่ว่าจะได้เก็บเกี่ยวผลประโยชน์เสมอไป

:: พุทธภาษิต ::

โย ปุพฺเพ กตกลฺยาโณ กตตฺโถ นาวพุชฺฌติ ปจฺฉา กิจฺเจ สมุปฺปนฺเน กตฺตารํ นาธิคจฺฉติ ผู้อื่นทำความดีให้ ทำประโยชน์ให้ก่อน แต่ไม่นึกถึง (บุญคุณ) เมื่อมีกิจเกิดขึ้นภายหลัง จะหาผู้ช่วยทำไม่ได้

ที่มาของข้อมูล และรูปภาพ www.kalyanamitra.org