นิทานอีสป เรื่อง มารดากับหมาป่า ผู้แต่ง : อีสป

เช้าตรู่วันหนึ่ง หมาป่าหิวโซเดินด้อมๆ มองๆ อยู่รอบกระท่อมแถวชายหมู่บ้าน มันได้ยินเสียงเด็กร้องไห้อยู่ในบ้าน แล้วก็ได้ยินเสียงผู้เป็นมารดากล่าวว่า

“ซู่! ลูกเอ๋ย ! หยุดร้องได้แล้ว ไม่อย่างนั้นแม่จะเอาเจ้าให้หมาป่า”

หมาป่าทั้งประหลาดใจแต่ก็ยินดีที่จะได้กินมื้ออร่อย มันจึงนอนหมอบอยู่ใต้หน้าต่างที่เปิดทิ้งไว้ คาดหวังทุกนาทีว่าผู้เป็นแม่จะส่งลูกออกมาให้มัน แต่แม้ว่าเจ้าหนูน้อยจะร้องไห้งอแงต่อไปเพียงใด เจ้าหมาป่าก็ได้แต่รอคอยทั้งวันอย่างสูญเปล่า และแล้วเมื่อถึงยามราตรี มันก็ได้ยินเสียงมารดาของเด็กอีกครั้งขณะที่นางนั่งลงใกล้หน้าต่างเพื่อร้องเพลงกล่อมลูกน้อยให้หลับใหล

“นั่น ลูกรัก ดูนั่นสิ เจ้าหมาป่ามาเอาตัวเจ้าไปไม่ได้หรอก ไม่ ไม่มีทาง พ่อเจ้ากำลังจ้องมองอยู่ และพ่อก็จะฆ่ามัน ถ้ามันเข้ามาใกล้”

จากนั้นไม่นาน ผู้เป็นพ่อก็โผล่ออกมาให้เห็นจากในบ้าน ดีแต่ว่าเจ้าหมาป่ารู้จักวิ่งหนีอย่างชาญฉลาด จึงรอดจากฝูงหมามาได้อย่างหวุดหวิด

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

จงอย่าเชื่อทุกอย่างที่ได้ยิน

:: พุทธภาษิต ::

มา อนุสฺสวเนน อย่าปลงใจเชื่อด้วยการฟัง ๆ ตามกันมาหรือเพียงมีใครพูดให้ฟัง

ที่มาของข้อมูล และรูปภาพ www.kalyanamitra.org