นิทานอีสป เรื่อง ผู้แต่ง : อีสป

วัวคู่หนึ่งลากเกวียนหนักมาตลอดทางเป็นหลุมเป็นบ่อในชนบท พวกมันออกแรงทั้งหมดเพื่อดึงเกวียน แต่พวกมันก็หาได้บ่นอิดออดอันใดไม่

ส่วนบ้อเกวียนนั้นแตกต่างออกไป งานของมันแสนจะเบาเมื่อเทียบกับงานของวัว แต่มันกลับส่งเสียงเอียดอาดทุกรอบที่หมุนไป เจ้าวัวผู้น่าสงสาร นอกจากจะต้องออกแรงสุดกำลังเพื่อลากเกวียนลุยหล่มโคลนลึกๆ แล้ว มันยังต้องฟังเสียงบ่นคร่ำครวญของล้อจนเต็มสองหูอีก อย่างที่รู้ นี่ทำให้งานของพวกมันยากเกินจะทานทนขึ้นอีกหลายเท่า

”เงียบซะที” ในที่สุดเจ้าวัวก็ร้องออกมาอย่างเหลืออด “ทำไมล้ออย่างเจ้าถึงได้บ่นเสียงดังนัก เราต่างหากที่ลากน้ำหนักทั้งหมด ไม่ใช่เจ้าสักหน่อย แถมพวกเรายังไม่ได้ส่งเสียงอะไรเลยสักแอะ”

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

คนที่บ่นมากที่สุดคือคนที่ทุกข์น้อยที่สุด

:: พุทธภาษิต ::

นตฺถิ ขนฺธสมา ทุกฺขา. ทุกข์เสมอด้วยขันธ์ ไม่มี. ขุ . ธ. ๒๕/ ๔๒.

ที่มาของข้อมูล และรูปภาพ www.kalyanamitra.org