นกกระเรียนกับหมาป่า  ผู้แต่ง : อีสป

นกกระเรียนเห็นหมาป่านอนดิ้นทุรนทุรายอย่างเจ็บปวดที่กลางป่า จึงเข้าเข้าไปถามไถ่อย่างเวทนาว่า

”เจ้าเป็นอะไรหรือ"

"ข้ากลืนชิ้นเนื้อเข้าไป กระดูกติดคอข้า ทำอย่างไรก็ไม่ออก”

หมาป่าบอกเเล้วก็ขอร้องให้นกกระเรียนช่วยตนด้วย เเล้วตน จะให้รางวัลอย่างงามเป็นการตอบเเทน

นกกระเรียนจึงยื่นคออันยาวเรียวของมันเข้าไปในปากหมาป่า เเละสามารถล้วงเอากระดูกออกมาได้สำเร็จ

เมื่อนกกระเรียนทวงถามถึงรางวัล หมาป่าก็คำรามว่า    “ข้าไม่งับคอเจ้าขาดตายก็ดีเเล้ว ยังจะมาเอาอะไรจากข้าอีก เล่า”

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า : คนเลวมักไม่เห็นความดีของผู้อื่น

:: พุทธภาษิต ::

มธุวา มญฺญตี พาโล        ยาว ปาปํ น ปจฺจติ              ยทา จ ปจฺจติ ปาปํ           อถ  (พาโล) ทุกฺขํ นิคจฺฉติ.

คนพาลย่อมสำคัญบาปประดุจน้ำผึ้ง ตราบเท่าที่บาปยังไม่ให้ผล; ก็เมื่อใด บาปให้ผล; เมื่อนั้น คนพาล ย่อมประสพทุกข์.

ที่มาของข้อมูล และรูปภาพ www.kalyanamitra.org